Jak żyć z osteochondrozą kręgosłupa lędźwiowego?

Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego to patologiczna zmiana w tkance chrzęstnej i kostnej krążków międzykręgowych w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Ta zmiana może być naturalna lub być wynikiem niezdrowego stylu życia. W starszym wieku u wszystkich ludzi zaczynają się procesy inwolucyjne tkanki kostnej i chrzęstnej. Ale kiedy te zjawiska są przedwczesne (pojawiają się u osób w średnim wieku), to mówimy o patologicznych procesach układu kostnego. Patologia dotyka w równym stopniu zarówno mężczyzn, jak i kobiety powyżej 30 roku życia.

Osteochondroza lędźwiowa to najbardziej znana i powszechna choroba kręgosłupa, która objawia się silnym bólem w okolicy lędźwiowej. Choroba rozwija się w wyniku zaburzeń metabolicznych, co prowadzi do niedostatecznego odżywienia tkanki chrzęstnej i kostnej, a w komórkach kostnych gromadzą się produkty przemiany materii. Prowadzi to do patologii krążków międzykręgowych. Ponadto zmienia się ich grubość i elastyczność, a następnie na kręgach tworzą się narośla w postaci osteofitów (rozrost tkanki kostnej, który prowadzi do zwężenia otworów na zakończenia nerwowe).

Przyczyny rozwoju osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego

Osteochondroza odcinka lędźwiowego występuje znacznie częściej niż osteochondroza odcinka piersiowego lub szyjnego kręgosłupa, ponieważ dolna część pleców jest najbardziej obciążona podczas chodzenia i biegania, przy długotrwałym siedzeniu na krześle lub podnoszeniu ciężarów.

Ponieważ ta anatomiczna strona przyjmuje maksymalne obciążenie, jej struktura jest bardzo mocna i niezawodna. Okolica lędźwiowa składa się z pięciu kręgów i łączy klatkę piersiową z kością krzyżową. Pomiędzy nimi znajdują się krążki międzykręgowe, które nadają kręgosłupowi elastyczność i mobilność. Z kolei krążki międzykręgowe składają się z galaretowatego jądra, które znajduje się wewnątrz twardego pierścienia włóknistego. Kiedy rozwija się osteochondroza, normalne odżywianie krążków zostaje zakłócone, w wyniku czego stają się one cieńsze, tracą elastyczność, a odległość między nimi zmniejsza się. W efekcie dochodzi do naruszenia korzeni nerwowych, co prowadzi do silnego bólu, a nawet niepełnosprawności.

Tak więc przyczynami rozwoju tej patologii są:

• uraz kręgosłupa;
• choroby układu hormonalnego, pokarmowego i sercowo-naczyniowego;
• intensywna aktywność fizyczna (podnoszenie ciężarów, intensywne bieganie);
• Siedzący tryb życia;
• awarie układu hormonalnego;
• płaskostopie;
• anomalie krążków międzykręgowych;
• podeszły wiek;
• choroby zapalne stawów, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów.

Czynnikami ryzyka rozwoju choroby są:

• pochylić się i zła postawa;
• zły styl życia;
• niezdrowa dieta, otyłość;
• bycie w złej postawie przez długi czas;
• czynnik dziedziczny;
• naprężenie;
• hipotermia.

Głównym objawem choroby jest ból w dole pleców. Można to odczuć natychmiast lub po intensywnym wysiłku fizycznym.

Inne objawy osteochondrozy lędźwiowej to:

• ból promieniujący do dolnej części pleców;
• zwiększony ból po podnoszeniu ciężarów, kichaniu, kaszlu, poruszaniu ciałem;
• sztywność ciała po długim przebywaniu w jednej pozycji;
• uporczywe skurcze mięśni pleców;
• nagłe bolesne odczucie (lumbago) po hipotermii ciała;
• naruszenie wrażliwości pośladków, uda, podudzia i stopy;
• niedowład w nogach;
• chłód stóp;
• skurcz tętnic stóp;
• nadmierne pocenie;
• suchość i łuszczenie się skóry w miejscach bólowych.

Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego może ulec zaostrzeniu przez każdy niezręczny ruch, na przykład podczas poruszania się lub obracania ciała na bok. W tym przypadku ból odczuwany jest nie tylko w dolnej części pleców, ale także w nogach. Występuje również silny skurcz skurczu lędźwiowego, ponieważ w ten sposób ciało odciąża tę część ciała. Podczas zaostrzenia człowiek znajduje dla siebie wygodną pozycję, w której ból ustępuje.

Jednym z powikłań osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego jest nieprawidłowe działanie układu moczowo-płciowego. Czasami występuje zwiększone oddawanie moczu i dyskomfort w okolicy nerek. Do dolegliwości może dołączyć zapalenie nerwu kulszowego i lumbodynia (ból w dolnej części pleców).

Etapy osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego

Niestety osteochondroza jest chorobą nieuleczalną, a proces niszczenia krążków międzykręgowych jest nieodwracalny. Istnieją cztery stopnie rozwoju osteochondrozy:

1. Pierwszy stopień, w którym galaretowate jądro wewnątrz dysku zmienia się i porusza.
2. Drugi stopień to okres zniszczenia pierścienia włóknistego w krążku;
3. Trzeci stopień, w którym pęka pierścień włóknisty i opuszcza go galaretowate jądro, co powoduje powstanie przepukliny krążka.
4. Czwarty stopień to okres rozwoju procesów zwyrodnieniowych kręgów z udziałem stawów i więzadeł międzykręgowych. Rozwija się artroza stawów międzykręgowych (spondyloartroza).

Pierwszy stopień

Charakteryzuje się bolesnymi odczuciami spowodowanymi podrażnieniem zakończeń nerwowych zlokalizowanych w pierścieniu włóknistym i więzadłach podłużnych. Pacjent odczuwa ból i dyskomfort w obszarze dotkniętego krążka. Ból może być ostry, ostry lub tępy, jest trwały i zlokalizowany w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Bardzo często wydziela się w nodze, a czasami jest wyczuwalny tylko w nodze.

Podrażnienie zakończeń nerwowych prowadzi do rozwoju zespołów odruchowych. Z tego powodu osoba nie zawsze odczuwa ból w obszarze problemowym, ale daleko poza nim. Ponadto dochodzi do naruszenia robotów narządów wewnętrznych, wystąpienia odruchowego skurczu mięśni; zaburzenia krążenia w kończynach i więzadłach. Naruszenie krążenia krwi i odżywianie ścięgien i więzadeł, co prowadzi do bólu i stwardnienia w miejscach przywiązania do kości.

Drugi stopień

Na tym etapie występuje charakterystyczna niestabilność i wzrost ruchomości kręgów, co prowadzi do trwałego nawilżenia mięśni. Jednocześnie trudno jest stać, odczuwa dyskomfort i ból w dolnej części pleców. Czasami dolna część pleców „boli", a pacjent nie rozumie, dlaczego.

Trzeci stopień

Charakteryzuje się wypadaniem fragmentów krążka, co objawia się uciskiem korzeni nerwowych. W tym okresie dochodzi do naruszenia wrażliwości w strefie unerwienia ściśniętego nerwu. Ponadto pojawiają się nieprzyjemne odczucia w postaci mrowienia, pieczenia, drętwienia, a także całkowita utrata wrażliwości, której towarzyszy upośledzenie funkcji motorycznych, prowadzące niekiedy do paraliżu. W dotkniętym obszarze obserwuje się zanik mięśni, przerzedzenie i redukcję. Strefy, w których obserwuje się opisane powyżej zmiany, wymownie wskazują miejsce uszkodzenia kręgosłupa. Charakterystycznym objawem trzeciego stopnia jest pojawienie się objawu Lasegue'a. Przejawia się to w następujący sposób: gdy pacjent leży na plecach z wyprostowaną nogą do góry, pojawia się silny ból w okolicy lędźwiowej, który rozprzestrzenia się wzdłuż grzbietu uniesionej nogi. Gdy nogi są zgięte w kolana, ból natychmiast ustępuje.

Kiedy fragmenty krążków międzykręgowych wypadają do światła kanału kręgowego, dochodzi do uszkodzenia rdzenia kręgowego. Inny zespół, tzw. koński ogon, objawia się upośledzeniem wrażliwości i funkcji motorycznych nóg, a także narządów miednicy i pęcherza moczowego.

Czwarty stopień

Okres ten charakteryzuje się zanikiem bólu i przywróceniem funkcji układu mięśniowo-szkieletowego. Jednocześnie jednak występuje ograniczenie funkcji motorycznych. Kręgosłup niejako staje się drewniany, gdy rozwija się zwłóknienie dysku, a wszystkie jego elementy zostają zastąpione gęstą tkanką bliznowatą. Jednocześnie w proces zapalny zaangażowane są więzadła międzykręgowe i stawy, obserwuje się również różne stopnie choroby, co objawia się polimorfizmem objawów.

Jak leczyć osteochondrozę odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Leczenie osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego jest procesem bardzo długim i uporczywym. A co najważniejsze, dla skutecznego leczenia choroby wiele zależy od samej osoby. W końcu będzie musiał radykalnie zmienić styl życia i pozbyć się wielu codziennych nawyków, a także do końca życia pracować nad zdrowiem.

W przeciwnym przypadku nawet skuteczne leczenie farmakologiczne nie będzie w stanie całkowicie wyeliminować deformacji kręgosłupa. Ponadto po chwilowej poprawie objawy powrócą z nową intensywnością i trzeba będzie rozpocząć leczenie od nowa. Chociaż czasami, nawet przy przestrzeganiu reżimu aktywności fizycznej, występują ataki osteochondrozy.

Tak więc leczenie osteochondrozy odbywa się na 3 sposoby:

• konserwatywne leczenie farmakologiczne;
• nielek;
• operacja.

Konserwatywne leczenie farmakologiczne

Ponieważ osteochondroza kręgosłupa nie może być całkowicie wyleczona i jest procesem nieodwracalnym, celem leczenia zachowawczego jest wyeliminowanie objawów i zapobieganie dalszemu postępowi choroby. Przed rozpoczęciem leczenia farmakologicznego konieczne jest zminimalizowanie aktywności fizycznej. W przypadku ciężkich zaostrzeń zaleca się leżenie w łóżku. Czasami jest to skuteczniejsze niż leki.

Aby złagodzić objawy stanu zapalnego, użyj:

• NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne). Leki z tej grupy skutecznie eliminują ból i stany zapalne w kręgach. Leki mogą być w tabletkach lub zastrzykach.
• Glikokortykosteroidy. Leki te są klasyfikowane jako hormony steroidowe. Zastrzyki z glikokortykosteroidami wykonuje się bezpośrednio do jamy stawowej. Bez wątpienia uzupełniane są witaminami z grupy B (B1, B6, B12).
• Środki uspokajające. Są niezbędne do wyeliminowania zaburzeń odruchowych i związanych z nimi zaburzeń psychogennych.
• Leki przeciwdrgawkowe. Wyeliminuj mimowolne skurcze mięśni szkieletowych.
• Antydepresanty. Leki z tej grupy wpływają na poziom neuroprzekaźników, w efekcie czego poprawia się nastrój pacjenta, znika melancholia, niepokój i stres emocjonalny.
• Leki moczopędne. Są niezbędne w przypadku objawów zespołu korzeniowego.
• Leki antycholinesterazowe. Leki z tej grupy hamują aktywność enzymu cholinoesterazy, w wyniku czego wzrasta przewodzenie impulsów nerwowych.
• Chondroprotektory. Potrzebne, aby zapobiec deformacji krążków kręgowych i stawów.

W ostrym ataku przepisuje się blokadę nowokainy (wprowadzenie środków znieczulających bezpośrednio do dotkniętego obszaru).

Objawy osteochondrozy lędźwiowej u kobiet objawiają się inaczej niż u mężczyzn. U kobiet cykl menstruacyjny może być zaburzony, a także mogą rozwinąć się choroby ginekologiczne: zapalenie jajników i macicy (zapalenie błony śluzowej macicy). Mogą również wystąpić zaburzenia reprodukcji. W takim przypadku potrzebujesz pomocy wykwalifikowanego ginekologa.

Jak leczyć osteochondrozę lędźwiową w domu?

Główną zasadą leczenia domowego jest eliminacja objawów, które uniemożliwiają prowadzenie dobrego stylu życia.

W domu stosuje się następujące metody leczenia:

1. Dieta. Bardzo często przyczyną osteochondrozy jest nagromadzenie cholesterolu i utrata elastyczności naczyń. Aby zaradzić tej sytuacji, konieczne jest przestrzeganie diety niskotłuszczowej. Wyklucz również z diety produkty bogate w cholesterol: jajka, wieprzowinę, bogate buliony, skórę kurczaka. Całkowicie wyeliminuj alkohol i nikotynę, ogranicz spożycie kawy i mocnej herbaty. Prowadzą do skurczu naczyń.
2. Przywrócenie dopływu krwi w okolicy lędźwiowej. Aby to zrobić, użyj zarówno nacierania maściami leczniczymi i kompresami, jak i ćwiczeń fizjoterapeutycznych, które można wykonywać w domu.
3. Ortopedyczne środki nasenne. Ponieważ kręgosłup jest osią ludzkiego ciała, które w ciągu dnia poddawane jest ogromnemu stresowi, potrzebuje odpowiedniego odpoczynku. W tym charakterze działają materace ortopedyczne i poduszki, które są w stanie nadać kręgosłupowi prawidłową pozycję podczas snu.